در اوایل شروع عصر کامپیوتر در سال 1970، پیش بینی میشد که صنعت چاپ رو به افول برود و گمانهزنیهایی در مورد آیندهای با کاغذ کمتر میشد. با این وجود، مصرف جهانی کاغذ از آن زمان تا کنون همواره روندی صعودی داشته است. الان نزدیک به 40 سال از آن زمان گذشته است و هنوز کاغذ نقشی عمده در زندگی روزمرۀ ما ایفا میکند. از این ماده در طیف گسترده ای از اقلامی نظیر روزنامه، تقویم، بستهبندی غذا و اسناد امتحانی گرفته تا دفترچه های یادداشت و نامههای پستی استفاده می شود. در حقیقت، کاغذ ابزاری بسیار مناسب، کم هزینه، با کیفیت و ماندگار برای انتقال و مشاهدۀ اطلاعات است. با این حال وقتی دسترسی به آن آسان است، یک عیب بزرگ برای استفاده از آن وجود دارد: کاغذ نمی تواند همه اقسام تعاملات را برآورده نماید. با استفاده از کاغذ نمیتوان مقالات را به صورت مستقیم و به سرعت رتبه بندی نمود و یا آنها را از طریق رسانه های اجتماعی به اشتراک گذاشت. بنابراین، کاربران علاقۀ کمتری دارند تا به جای رسانه دیجیتالی از اقلام چاپی استفاده نمایند. از بین بردن شکاف بین دنیای کاغذی منفعل و دنیای دیجیتالی تعاملی به منظور غلبه بر این کمبود، یانگ ژانگ و کریس هریسون (Yang Zhang and Chris Harrison) محققان بنیاد تعامل انسان و کامپیوتر دانشگاه کارنیژ ملین در ایالت پنسیلوانیا وظیفه خود دانستند تا علاوه بر پایین نگه داشتن هزینه های تولید کاغذ، عملکرد کاغذهای معمولی را ارتقاء ببخشند. هدف این محققان این است تا کاغذی طراحی شود که بتوان آن را ردیابی نمود و اینکه عناصر نگارشی را روی آن جابجا کرد. در عین حال به دنبال این هستند که مزایای یک کاغذ معمولی حفظ شود و نمیخواهند چیزی را حذف کنند بلکه می خواهند با حفظ مزیت هایی همچون راحتی، کم هزینه بودن و یکبار مصرف بودن، با اضافه کردن قابلیتهای جدید، عملکرد این کاغذ را بهبود ببخشند. چگونه میتوان قابلیت یک صفحه نمایش را روی یک قطعۀ معمولی از کاغذ پیاده نمود؟ رویکرد فنی محققان بر سنجش از طریق توموگرافی میدان الکتریکی (EFT) استوار است که بر مبنای سنجش میزان میدان الکتریکی (EFS) کار میکند. در سطوح بالاتر، این قابلیت پیشرفت بیشتری داشته و با استفاده از انگشت کاربر می توان جریان میدان الکتریکی را به زمین منتقل نمود. برای فرآیند تولید، یک قطعۀ عادی از کاغذ با یک مادۀ رسانا در پشت آن ترکیب شده است. می توان از یک جوهر مایع استفاده است که به شکل اسپری یا چاپ افست روی آن مینشیند. همچنین امکان ترکیب یک لایۀ نازک با کاغذ وجود دارد. هزینه فعلی برای هر ورق این کاغذ در حدود 3/0 دلار است اما محققان معتقدند که هزینه ها باید با افزایش تولید، پایینتر بیاید. در حال حاضر هیچ نوع محدودیتی در قبال اندازۀ این کاغذ وجود ندارد حتی رول های این نوع کاغذ را نیز میتوان قبل از برش به اندازۀ دلخواه، با مادۀ رسانا آغشته نمود. با استفاده از یک گیره کوچک روی برگۀ کاغذ، می توان سیگنالهایی به کامپیوتر منتقل نمود. با این کار نه تنها میتوان با استفاده از یک خودکار معمولی، روی این کاغذ نوشت بلکه میتواند تماس روزنامه های تعاملی، دیدن بازخورد نوشته ها به صورت زنده یا تبدیل خودکار نوشته ها به نت های دیجیتالی بعنوان نمونه کارژانگ و هریسون یک سری از برنامه های کاربردی نمونه را برای نشان دادن عملی بودن و سودمندی تکنیک خود ارائه نمودند. با اینکه رسانه های اجتماعی رشد فزاینده ای دارند ولی هنوز رسانه های چاپی نظیر روزنامه، مجلات و دیگر اقلام چاپی خوانندگان بیشماری دارند. با استفاده از این تکنیک جدید می توان دکمۀ چاپ را نیز فعال نمود تا خوانندگان بتوانند مقالات را رتبه بندی کنند، داستانهای خود را در رسانه های اجتماعی به اشتراک بگذارند، آیتمهای جدیدی به لیست دیجتیال اضافه کنند و یا محتوای مورد نظر را در دستگاههای جانبی عرضه نمایند. در حوزۀ آموزش، محققان یک تمرین ریاضی تعاملی ارائه نمودند که دارای جوابهای انتخابی و تشریحی بود. با استفاده از این کاغذ جدید، تمرین باید در یک زمان مشخص حل شود و بازخورد آموزشی آن در همان لحظه مشاهده می گردد. چه کسی دوست ندارد که از فرصت تبدیل سریع نوشته به نت دیجیتالیبرای یادآوری نکات یا انتقال آنها به دیگران استفاده نماید؟ آیا شما قدر فرصتهای جدیدی که با ارائه این نوع کاغذ به ارمغان می آیند را می دانید؟ به نظر شما استفاده از کاغذهای لمسی در چه زمینه ای بیشتر میتواند توجه دیگران را جلب نماید؟ منبع: ایبنا |